Kwiaciarnie w Kupi

Każdy z nas bez wątpienia nie raz zachwycił się pięknem wykwintnych kwiatów hiacynta. Pędzenie ich nie jest tak trudne, jak się początkowo wydaje. Zimą bądź wczesną wiosną, częstokroć w kompozycjach kwiatowych stosuje się rośliny cebulowe. Coraz częściej w ofercie skierowanej do kontrahenta pojawiają się kompozycje zbudowane z roślin o ledwie widocznych pąkach kwiatowych. Pierwszym krokiem na drodze ku pięknej roślinie, powinno być wybranie przeze mnie dobrej jakości cebul. Zadanie to nie powinno stanowić współcześnie żadnej trudności. Do pędzenia nadają się wyłączenie cebule zdrowe, bez pęknięć i innych uszkodzeń mechanicznych. Cebule muszą być twarde, bez plam, odbarwień, czy śladów pleśni. Wybierając cebulki hiacyntów decydujmy się na te bez korzeni i wyraźnego pędu. Warto mieć na uwadze, że im większy będzie obwód naszych cebul, tym rośliny uzyskane w pędzeniu będą lepszej jakości. Jedynie z dorodnych cebul będziemy w stanie otrzymać realnie piękne, obficie kwitnące rośliny. Cebule hiacyntów możemy zmusić do kwitnienia również w niewielkim szklanym wazonie. Ogólne zasady uprawy są takie same, jak przy uprawie w świata. Cebule umieszczamy jednak nie w doniczce, a w szklanym pojemniku, podłoże zastąpi nam woda. Wykorzystajmy do tego celu specjalnie przystosowane szklane naczynia. W połowie października cebulkę umieśćmy w naczyniu, w ciemnym, chłodnym pomieszczeniu. Długość okresu ciemności i chłodu powinna wynosić około 14–15 tygodni. Skrócenie tego okresu wydłuży czas pędzenia roślin w szklarni i równocześnie może stać się przyczyną papierowatości kwiatów. Z kolei zbyt długie chłodzenie spowodować może nadmierne wydłużanie pędów , a dodatkowo przedwczesne zakwitanie roślin niedostatecznie rozwiniętych. W tym momencie, dlatego, sadzenie cebul użytych do pędzenia w połowie lutego będzie miało miejsce w końcu października i w listopadzie. Warto mieć na uwadze, iż poziom wody w naczyniu powinien utrzymywać się tuż pod piętką cebuli. Wody, przez cały okres uprawy, nie trzeba wymieniać. Cebula prędko powinna wyprodukować korzenie rosnące potem w wodzie. Gdy wyłącznie korzenie dorosną do wody, zwiększmy odstęp między powierzchnią wody a cebulą do 2 centymetrów. Wierzch cebulki przykryjmy stożkiem z papieru. W momencie, gdy pąki kwiatowe zaczną się koloryzować, ukorzenioną roślinę przenieśmy do ciepłego, jasnego pomieszczenia. Tam rozwiną się pędy i kwiaty. Stożka z papieru nie usuwajmy do momentu, gdy uniosą go pąki. W tej samej chwili potem hiacynt powinien aktualnie rozkwitnąć. Warto mieć na uwadze, by cebule raz już wykorzystane do pędzenia, nie eksploatować po raz drugi. Posadźmy je, więc w ogrodzie, cebula nie wyda, bowiem ponownie dobrego kwiatu. Warto mieć na uwadze, by cebule do czasu sadzenia przechowywać w suchym, ciemnym i dobrze wietrzonym pomieszczeniu o temperaturze około 17°C. Tuż przed sadzeniem zaprawmy cebule w zawiesinie środków grzybobójczych. Kolejnym krokiem będzie przygotowanie podłoża. Hiacynty potrzebują gleb przepuszczalnych, o odczynie lekko kwaśnym albo obojętnym, (pH 6–7), mało zasobnych w składniki pokarmowe. Najlepsza będzie zwykła ziemia ogrodowa z dodatkiem piasku. Warto mieć na uwadze, by nigdy nie sadzić cebul w podłoże wykorzystane już w ubiegłych sezonie do uprawy innych roślin cebulowych. Przenoszone wraz z glebą choroby mogą być powodem dużych strat. O ile cebulki hiacyntów będziemy sadzić pojedynczo, wybierzmy doniczki niezbyt duże, niemniej jednak wysokie. Cebulki sadzimy do doniczek w taki sposób, by ich wierzchołki wystawały lekko ponad krawędź doniczki, około 1 centymetr ponad ziemię. O ile decydujemy się na uprawę grupową, cebulki powinny być oddalone od siebie o 6-8 centymetrów, zapewnijmy im zatem stosownie szerokie naczynie. Doniczki przysypmy przesianym piaskiem i podlejmy. W tej samej chwili potem przenieśmy doniczki do chłodnego i ciemnego pomieszczenia. Ukorzenianie powinno trwać około 8-10 tygodni. Mniej więcej, co dwa tygodnie umiarkowanie podlewajmy nasze cebulki. Jednym z najważniejszych warunków powodzenia mojej hodowli jest dostatecznie długie chłodzenie, podczas którego cebule silnie się ukorzenią i przygotują do szybkiego wzrostu liści , a dodatkowo pędów po przeniesieniu do szklarni. Do momentu przerośnięcia korzeni przez otwory w dnie doniczek, temperatura powinna wynosić około 9°C. Potem konieczne jest jej obniżenie do 5°C na wiele tygodni. Po osiągnięciu przez kiełkujące liście długości około 2,5–3 centymetrów, temperaturę powinniśmy obniżyć do 0–2°C. W momencie pojawienia się kiełków, na doniczkę musisz założyć papierowy stożek. Powinien on pozostać w tym miejscu do chwili pojawienia się pąków kwiatowych. Gdy pędy się wydłużą, zdejmijmy osłonki i ustawmy kwiaty w miejscu jasnym, dobrze naświetlonym. Tam rozkwitną po około 14 do 16 dniach. Hiacynty posadzone od 15 do 30 września rozkwitną na początku grudnia, z kolei te sadzone między 1 a 10 października, zakwitną na przełomie grudnia i stycznia. O jakości otrzymanych przeze mnie kwiatów decyduje okres wśród wyjęciem rośliny z zimniejszego, ciemnego miejsca a przeniesieniem w cieplejsze miejsce. Unikajmy wtedy zmian temperatur, zmian wilgotności , a dodatkowo niepotrzebnego przenoszenia z ciemności na słońce. Najpiękniej hiacynty rozkwitną w chłodnym pomieszczeniu, o temperaturze mało wyższej od temperatury aktualnej w inspekcie. Zbyt wysoka temperatura spowodować może zbyt dość szybki wzrost łodyg i tym samym nienaturalny wygląd całej rośliny, której kwiaty będą mniej stateczne. Po okresie kwitnienia kontynuujmy podlewanie, aż do momentu całkowitego zaschnięcia liści. Podlewamy je aż do końca maja. W czerwcu zasuszmy, oczyśćmy i przechowajmy w chłodnym, suchym miejscu do jesieni.