Kwiaciarnie w Mirczach

Każdy z nas bez wątpienia nie raz zachwycił się pięknem efektownych kwiatów hiacynta. Pędzenie ich nie jest tak skomplikowane, jak się na starcie wydaje. Zimą bądź wczesną wiosną, w większości wypadków w kompozycjach kwiatowych wykorzystuje się rośliny cebulowe. Coraz w zdecydowanej większości przypadków w spisie produktów/usług skierowanej do klienta pojawiają się kompozycje stworzone z roślin o ledwie widocznych pąkach kwiatowych. Pierwszym krokiem na drodze ku pięknej roślinie, powinno być wybranie przeze mnie dobrej jakości cebul. Zadanie to nie powinno stanowić obecnie żadnej trudności. Do pędzenia nadają się wyłączenie cebule zdrowe, bez pęknięć i innych uszkodzeń mechanicznych. Cebule muszą być twarde, bez plam, odbarwień, czy śladów pleśni. Wybierając cebulki hiacyntów decydujmy się na te bez korzeni i wyraźnego pędu. Warto zdawać sobie sprawę, że im większy będzie obwód naszych cebul, tym rośliny uzyskane w pędzeniu będą lepszej jakości. Jedynie z dorodnych cebul będziemy w stanie otrzymać w rzeczywistości piękne, obficie kwitnące rośliny. Cebule hiacyntów możemy zmusić do kwitnienia także w niewielkim szklanym wazonie. Ogólne zasady uprawy są takie same, jak przy uprawie w ziemi. Cebule umieszczamy jednakże nie w doniczce, a w szklanym pojemniku, podłoże zastąpi nam woda. Wykorzystajmy do tego celu specjalnie przystosowane szklane naczynia. W połowie października cebulkę umieśćmy w naczyniu, w ciemnym, chłodnym pomieszczeniu. Długość okresu ciemności i chłodu powinna wynosić mniej więcej 14–15 tygodni. Skrócenie tego okresu wydłuży czas pędzenia roślin w szklarni i jednocześnie ma możliwość stać się przyczyną papierowatości kwiatów. Z kolei zbyt długie chłodzenie spowodować ma możliwość nadmierne wydłużanie pędów oraz dodatkowo przedwczesne zakwitanie roślin niedostatecznie rozwiniętych. Właśnie, dlatego, sadzenie cebul zastosowanych do pędzenia w połowie lutego będzie miało miejsce w końcu października i w listopadzie. Warto zdawać sobie sprawę, iż poziom wody w naczyniu powinien utrzymywać się tuż pod piętką cebuli. Wody, poprzez cały okres uprawy, nie powinno się wymieniać. Cebula śpiesznie powinna wytworzyć korzenie rosnące potem w wodzie. Gdy wyłącznie korzenie dorosną do wody, zwiększmy odstęp między powierzchnią wody a cebulą do 2 centymetrów. Wierzch cebulki przykryjmy stożkiem z papieru. W momencie, gdy pąki kwiatowe zaczną się koloryzować, ukorzenioną roślinę przenieśmy do ciepłego, jasnego pomieszczenia. Tam rozwiną się pędy i kwiaty. Stożka z papieru nie usuwajmy do momentu, gdy uniosą go pąki. W tym samym momencie potem hiacynt powinien teraz rozkwitnąć. Warto zdawać sobie sprawę, by cebule raz już wykorzystane do pędzenia, nie eksploatować po raz drugi. Posadźmy je, więc w ogrodzie, cebula nie wyda, bowiem ponownie dobrego kwiatu. Warto zdawać sobie sprawę, by cebule do czasu sadzenia przechowywać w suchym, ciemnym i dobrze wietrzonym pomieszczeniu o temperaturze mniej więcej 17°C. Tuż przed sadzeniem zaprawmy cebule w zawiesinie środków grzybobójczych. Dalszym krokiem będzie przygotowanie podłoża. Hiacynty potrzebują gleb przepuszczalnych, o odczynie lekko kwaśnym albo obojętnym, (pH 6–7), mało zasobnych w składniki pokarmowe. Najlepsza będzie zwykła ziemia ogrodowa z dodatkiem piasku. Warto zdawać sobie sprawę, by przenigdy nie sadzić cebul w podłoże wykorzystane już w ubiegłych sezonie do uprawy innych roślin cebulowych. Przenoszone wraz z glebą choroby mogą być powodem dużych strat. Jeżeli już cebulki hiacyntów będziemy sadzić pojedynczo, wybierzmy doniczki niezbyt duże, ale wysokie. Cebulki sadzimy do doniczek w taki sposób, by ich wierzchołki wystawały lekko ponad krawędź doniczki, mniej więcej 1 centymetr ponad ziemię. Jeżeli już decydujemy się na uprawę grupową, cebulki powinny być oddalone od siebie o 6-8 centymetrów, zapewnijmy im więc odpowiednio szerokie naczynie. Doniczki przysypmy przesianym piaskiem i podlejmy. W tym samym momencie potem przenieśmy doniczki do chłodnego i ciemnego pomieszczenia. Ukorzenianie powinno trwać mniej więcej 8-10 tygodni. Około, co dwa tygodnie umiarkowanie podlewajmy nasze cebulki. Jednym z najważniejszych warunków powodzenia mojej hodowli jest dostatecznie długie chłodzenie, podczas którego cebule silnie się ukorzenią i przygotują do szybkiego wzrostu liści oraz dodatkowo pędów po przeniesieniu do szklarni. Do momentu przerośnięcia korzeni poprzez otwory w dnie doniczek, temperatura powinna wynosić mniej więcej 9°C. Potem konieczne jest jej obniżenie do 5°C na kilka tygodni. Po osiągnięciu poprzez kiełkujące liście długości mniej więcej 2,5–3 centymetrów, temperaturę powinniśmy obniżyć do 0–2°C. W momencie pojawienia się kiełków, na doniczkę musisz założyć papierowy stożek. Powinien on pozostać w tym miejscu do chwili pojawienia się pąków kwiatowych. Gdy pędy się wydłużą, zdejmijmy osłonki i ustawmy kwiaty w miejscu jasnym, dobrze naświetlonym. Tam rozkwitną po mniej więcej 14 do 16 dniach. Hiacynty posadzone od 15 do 30 września rozkwitną na początku grudnia, z kolei te sadzone między 1 a 10 października, zakwitną na przełomie grudnia i stycznia. O jakości otrzymanych przeze mnie kwiatów decyduje okres w gronie wyjęciem rośliny z zimniejszego, ciemnego miejsca a przeniesieniem w cieplejsze miejsce. Unikajmy wtedy konwersji temperatur, konwersji wilgotności oraz dodatkowo niepotrzebnego przenoszenia z ciemności na słońce. Najpiękniej hiacynty rozkwitną w chłodnym pomieszczeniu, o temperaturze niewiele wyższej od temperatury aktualnej w inspekcie. Zbyt wysoka temperatura spowodować ma możliwość zbyt szybki wzrost łodyg i tym samym nienaturalny wygląd całej rośliny, której kwiaty będą mniej stateczne. Po okresie kwitnienia kontynuujmy podlewanie, aż do momentu całkowitego zaschnięcia liści. Podlewamy je aż do końca maja. W czerwcu zasuszmy, oczyśćmy i przechowajmy w chłodnym, suchym miejscu do jesieni.