kwiaty na zamówienie w Rajczy

Prawie każdy z nas oczywiście nie raz zachwycił się pięknem zaawansowanych kwiatów hiacynta. Pędzenie ich nie jest tak nieproste, jak się na starcie wydaje. Zimą bądź wczesną wiosną, najczęściej w kompozycjach kwiatowych wykorzystuje się rośliny cebulowe. Coraz przeważnie w spisie produktów/usług skierowanej do nabywcy pojawiają się kompozycje zbudowane z roślin o ledwie widocznych pąkach kwiatowych. Pierwszym krokiem na drodze ku pięknej roślinie, powinno być wybranie przeze mnie dobrej jakości cebul. Zadanie to nie powinno stanowić dziś żadnej trudności. Do pędzenia nadają się wyłączenie cebule zdrowe, bez pęknięć i innych uszkodzeń mechanicznych. Cebule muszą być twarde, bez plam, odbarwień, czy śladów pleśni. Wybierając cebulki hiacyntów decydujmy się na te bez korzeni i wyraźnego pędu. Warto zdawać sobie sprawę, że im większy będzie obwód naszych cebul, tym rośliny uzyskane w pędzeniu będą lepszej jakości. Tylko z dorodnych cebul będziemy w stanie otrzymać realnie piękne, obficie kwitnące rośliny. Cebule hiacyntów możemy zmusić do kwitnienia również w niewielkim szklanym wazonie. Ogólne zasady uprawy są takie same, jak przy uprawie w kuli ziemskiej. Cebule umieszczamy jednakże nie w doniczce, a w szklanym pojemniku, podłoże zastąpi nam woda. Wykorzystajmy do tego celu specjalnie przystosowane szklane naczynia. W połowie października cebulkę umieśćmy w naczyniu, w ciemnym, chłodnym pomieszczeniu. Długość okresu ciemności i chłodu powinna wynosić mniej więcej 14–15 tygodni. Skrócenie tego okresu wydłuży czas pędzenia roślin w szklarni i jednocześnie ma możliwość stać się przyczyną papierowatości kwiatów. Z kolei zbyt długie chłodzenie spowodować ma możliwość nadmierne wydłużanie pędów , a ponadto przedwczesne zakwitanie roślin niedostatecznie rozwiniętych. Aktualnie, dlatego, sadzenie cebul przeznaczonych do pędzenia w połowie lutego będzie miało miejsce w końcu października i w listopadzie. Warto zdawać sobie sprawę, iż poziom wody w naczyniu powinien utrzymywać się tuż pod piętką cebuli. Wody, przez cały okres uprawy, nie trzeba wymieniać. Cebula szybko powinna produkować korzenie rosnące potem w wodzie. Gdy jedynie korzenie dorosną do wody, zwiększmy odstęp między powierzchnią wody a cebulą do 2 centymetrów. Wierzch cebulki przykryjmy stożkiem z papieru. W momencie, gdy pąki kwiatowe zaczną się koloryzować, ukorzenioną roślinę przenieśmy do ciepłego, jasnego pomieszczenia. Tam rozwiną się pędy i kwiaty. Stożka z papieru nie usuwajmy do momentu, gdy uniosą go pąki. W tym samym momencie potem hiacynt powinien teraz rozkwitnąć. Warto zdawać sobie sprawę, aby cebule raz już wykorzystane do pędzenia, nie eksploatować po raz drugi. Posadźmy je, więc w ogrodzie, cebula nie wyda, bowiem ponownie dobrego kwiatu. Warto zdawać sobie sprawę, aby cebule do czasu sadzenia przechowywać w suchym, ciemnym i dobrze wietrzonym pomieszczeniu o temperaturze mniej więcej 17°C. Tuż przed sadzeniem zaprawmy cebule w zawiesinie środków grzybobójczych. Dalszym krokiem będzie przygotowanie podłoża. Hiacynty potrzebują gleb przepuszczalnych, o odczynie lekko kwaśnym albo obojętnym, (pH 6–7), mało zasobnych w składniki pokarmowe. Najlepsza będzie zwykła ziemia ogrodowa z dodatkiem piasku. Warto zdawać sobie sprawę, aby przenigdy nie sadzić cebul w podłoże wykorzystane już w ubiegłych sezonie do uprawy innych roślin cebulowych. Przenoszone wraz z glebą choroby mogą być powodem dużych strat. Jeżeli już cebulki hiacyntów będziemy sadzić pojedynczo, wybierzmy doniczki małe, niemniej jednak wysokie. Cebulki sadzimy do doniczek w taki sposób, aby ich wierzchołki wystawały lekko ponad krawędź doniczki, mniej więcej 1 centymetr ponad ziemię. Jeżeli już decydujemy się na uprawę grupową, cebulki powinny być oddalone od siebie o 6-8 centymetrów, zapewnijmy im zatem stosownie szerokie naczynie. Doniczki przysypmy przesianym piaskiem i podlejmy. W tym samym momencie potem przenieśmy doniczki do chłodnego i ciemnego pomieszczenia. Ukorzenianie powinno trwać mniej więcej 8-10 tygodni. Mniej więcej, co dwa tygodnie umiarkowanie podlewajmy nasze cebulki. Jednym z najważniejszych warunków powodzenia naszej hodowli jest dostatecznie długie chłodzenie, podczas którego cebule silnie się ukorzenią i przygotują do szybkiego wzrostu liści , a ponadto pędów po przeniesieniu do szklarni. Do momentu przerośnięcia korzeni przez otwory w dnie doniczek, temperatura powinna wynosić mniej więcej 9°C. Potem konieczne jest jej obniżenie do 5°C na wiele tygodni. Po osiągnięciu przez kiełkujące liście długości mniej więcej 2,5–3 centymetrów, temperaturę powinniśmy obniżyć do 0–2°C. W momencie pojawienia się kiełków, na doniczkę musisz założyć papierowy stożek. Powinien on pozostać w tym miejscu do chwili pojawienia się pąków kwiatowych. Gdy pędy się wydłużą, zdejmijmy osłonki i ustawmy kwiaty w miejscu jasnym, dobrze naświetlonym. Tam rozkwitną po mniej więcej 14 do 16 dniach. Hiacynty posadzone od 15 do 30 września rozkwitną na początku grudnia, z kolei te sadzone między 1 a 10 października, zakwitną na przełomie grudnia i stycznia. O jakości otrzymanych przeze mnie kwiatów decyduje okres pośród wyjęciem rośliny z zimniejszego, ciemnego miejsca a przeniesieniem w cieplejsze miejsce. Unikajmy wtedy przeróbek temperatur, przeróbek wilgotności , a ponadto niepotrzebnego przenoszenia z ciemności na słońce. Najpiękniej hiacynty rozkwitną w chłodnym pomieszczeniu, o temperaturze mało wyższej od temperatury bieżącej w inspekcie. Zbyt wysoka temperatura spowodować ma możliwość zbyt całkiem szybki wzrost łodyg i tym samym nienaturalny wygląd całej rośliny, której kwiaty będą mniej stabilne. Po okresie kwitnienia kontynuujmy podlewanie, aż do momentu całkowitego zaschnięcia liści. Podlewamy je aż do końca maja. W czerwcu zasuszmy, oczyśćmy i przechowajmy w chłodnym, suchym miejscu do jesieni.