Kwiaciarnie w Świętochłowicach

Właściwie każdy z nas bez wątpienia nie raz zachwycił się pięknem zaawansowanych kwiatów hiacynta. Pędzenie ich nie jest tak skomplikowane, jak się na starcie wydaje. Zimą bądź wczesną wiosną, bardzo często w kompozycjach kwiatowych używa się rośliny cebulowe. Coraz częściej w spisie produktów/usług skierowanej do kontrahenta ukazują się kompozycje zbudowane z roślin o ledwie widocznych pąkach kwiatowych. Pierwszym krokiem na drodze ku pięknej roślinie, powinno być wybranie przez moją firmę dobrej jakości cebul. Zadanie to nie powinno stanowić dziś żadnej trudności. Do pędzenia nadają się wyłączenie cebule zdrowe, bez pęknięć i innych uszkodzeń mechanicznych. Cebule muszą być twarde, bez plam, odbarwień, czy śladów pleśni. Decydując się na cebulki hiacyntów decydujmy się na te bez korzeni i wyraźnego pędu. Pamiętajmy, że im większy będzie obwód naszych cebul, tym rośliny uzyskane w pędzeniu będą lepszej jakości. Wyłącznie z dorodnych cebul będziemy w stanie otrzymać de fakto piękne, obficie kwitnące rośliny. Cebule hiacyntów możemy zmusić do kwitnienia też w niewielkim szklanym wazonie. Ogólne zasady uprawy są takie same, jak przy uprawie w ziemi. Cebule umieszczamy natomiast nie w doniczce, a w szklanym pojemniku, podłoże zastąpi nam woda. Wykorzystajmy do tego celu specjalnie przystosowane szklane naczynia. W połowie października cebulkę umieśćmy w naczyniu, w ciemnym, chłodnym pomieszczeniu. Długość okresu ciemności i chłodu powinna wynosić mniej więcej 14–15 tygodni. Skrócenie tego okresu wydłuży czas pędzenia roślin w szklarni i równocześnie ma możliwość stać się przyczyną papierowatości kwiatów. Z kolei zbyt długie chłodzenie spowodować ma możliwość nadmierne wydłużanie pędów oraz dodatkowo przedwczesne zakwitanie roślin niedostatecznie rozwiniętych. W chwili obecnej, dlatego, sadzenie cebul zastosowanych do pędzenia w połowie lutego powinno mieć miejsce w końcu października i w listopadzie. Pamiętajmy, iż poziom wody w naczyniu powinien utrzymywać się tuż pod piętką cebuli. Wody, poprzez cały okres uprawy, nie powinno się wymieniać. Cebula śpiesznie powinna wygenerować korzenie rosnące potem w wodzie. Gdy tylko korzenie dorosną do wody, zwiększmy odstęp między powierzchnią wody a cebulą do 2 centymetrów. Wierzch cebulki przykryjmy stożkiem z papieru. W momencie, gdy pąki kwiatowe zaczną się koloryzować, ukorzenioną roślinę przenieśmy do ciepłego, jasnego pomieszczenia. Tam rozwiną się pędy i kwiaty. Stożka z papieru nie usuwajmy do momentu, gdy uniosą go pąki. W tej samej chwili potem hiacynt powinien w tym momencie rozkwitnąć. Pamiętajmy, aby cebule raz już wykorzystane do pędzenia, nie eksploatować po raz drugi. Posadźmy je, zatem w ogrodzie, cebula nie wyda, bowiem ponownie dobrego kwiatu. Pamiętajmy, aby cebule do czasu sadzenia przechowywać w suchym, ciemnym i dobrze wietrzonym pomieszczeniu o temperaturze mniej więcej 17°C. Tuż przed sadzeniem zaprawmy cebule w zawiesinie środków grzybobójczych. Następnym krokiem będzie przygotowanie podłoża. Hiacynty potrzebują gleb przepuszczalnych, o odczynie lekko kwaśnym lub obojętnym, (pH 6–7), mało zasobnych w składniki pokarmowe. Najlepsza będzie zwykła ziemia ogrodowa z dodatkiem piasku. Pamiętajmy, aby przenigdy nie sadzić cebul w podłoże wykorzystane już w ubiegłych sezonie do uprawy innych roślin cebulowych. Przenoszone wraz z glebą choroby mogą być powodem dużych strat. O ile cebulki hiacyntów będziemy sadzić pojedynczo, wybierzmy doniczki niezbyt duże, niemniej jednak wysokie. Cebulki sadzimy do doniczek w taki sposób, aby ich wierzchołki wystawały lekko ponad krawędź doniczki, mniej więcej 1 centymetr ponad ziemię. O ile decydujemy się na uprawę grupową, cebulki powinny być oddalone od siebie o 6-8 centymetrów, zapewnijmy im więc stosownie szerokie naczynie. Doniczki przysypmy przesianym piaskiem i podlejmy. W tej samej chwili potem przenieśmy doniczki do chłodnego i ciemnego pomieszczenia. Ukorzenianie powinno trwać mniej więcej 8-10 tygodni. Około, co dwa tygodnie umiarkowanie podlewajmy nasze cebulki. Jednym z najważniejszych warunków powodzenia naszej hodowli jest dostatecznie długie chłodzenie, podczas którego cebule silnie się ukorzenią i przygotują do szybkiego wzrostu liści oraz dodatkowo pędów po przeniesieniu do szklarni. Do momentu przerośnięcia korzeni poprzez otwory w dnie doniczek, temperatura powinna wynosić mniej więcej 9°C. Potem konieczne jest jej obniżenie do pięć°C na wiele tygodni. Po osiągnięciu poprzez kiełkujące liście długości mniej więcej 2,pięć–3 centymetrów, temperaturę powinniśmy obniżyć do 0–2°C. W momencie pojawienia się kiełków, na doniczkę powinnaś założyć papierowy stożek. Powinien on pozostać w tym miejscu do chwili pojawienia się pąków kwiatowych. Gdy pędy się wydłużą, zdejmijmy osłonki i ustawmy kwiaty w miejscu jasnym, dobrze naświetlonym. Tam rozkwitną po mniej więcej 14 do 16 dniach. Hiacynty posadzone od 15 do 30 września rozkwitną na początku grudnia, z kolei te sadzone między 1 a 10 października, zakwitną na przełomie grudnia i stycznia. O jakości otrzymanych przez moją firmę kwiatów decyduje okres pośród wyjęciem rośliny z zimniejszego, ciemnego miejsca a przeniesieniem w cieplejsze miejsce. Unikajmy wówczas konwersji temperatur, konwersji wilgotności oraz dodatkowo niepotrzebnego przenoszenia z ciemności na słońce. Najpiękniej hiacynty rozkwitną w chłodnym pomieszczeniu, o temperaturze niedużo wyższej od temperatury aktualnej w inspekcie. Zbyt wysoka temperatura spowodować ma możliwość zbyt całkiem szybki wzrost łodyg i tym samym nienaturalny wygląd całej rośliny, której kwiaty będą mniej trwałe. Po okresie kwitnienia kontynuujmy podlewanie, aż do momentu całkowitego zaschnięcia liści. Podlewamy je aż do końca maja. W czerwcu zasuszmy, oczyśćmy i przechowajmy w chłodnym, suchym miejscu do jesieni.