kwiaty na zamówienie w Stawigudzie

Prawie każdy z nas ze 100% pewnością nie raz zachwycił się pięknem efektownych kwiatów hiacynta. Pędzenie ich nie jest tak niełatwe, jak się na starcie wydaje. Zimą bądź wczesną wiosną, w dużej liczbie przypadków w kompozycjach kwiatowych używa się rośliny cebulowe. Coraz w znaczącej liczbie przypadków w ofercie skierowanej do kontrahenta ukazują się kompozycje stworzone z roślin o ledwie widocznych pąkach kwiatowych. Pierwszym krokiem na drodze ku pięknej roślinie, powinno być wybranie przez moją firmę dobrej jakości cebul. Zadanie to nie powinno stanowić dziś żadnej trudności. Do pędzenia nadają się wyłączenie cebule zdrowe, bez pęknięć i innych uszkodzeń mechanicznych. Cebule muszą być twarde, bez plam, odbarwień, czy śladów pleśni. Decydując się na cebulki hiacyntów decydujmy się na te bez korzeni i wyraźnego pędu. Warto zdawać sobie sprawę, że im większy będzie obwód naszych cebul, tym rośliny uzyskane w pędzeniu będą lepszej jakości. Jedynie z dorodnych cebul będziemy w stanie otrzymać naprawdę piękne, obficie kwitnące rośliny. Cebule hiacyntów możemy zmusić do kwitnienia też w niewielkim szklanym wazonie. Ogólne zasady uprawy są takie same, jak przy uprawie w globu. Cebule umieszczamy natomiast nie w doniczce, a w szklanym pojemniku, podłoże zastąpi nam woda. Wykorzystajmy do tego celu specjalnie przystosowane szklane naczynia. W połowie października cebulkę umieśćmy w naczyniu, w ciemnym, chłodnym pomieszczeniu. Długość okresu ciemności i chłodu powinna wynosić mniej więcej 14–15 tygodni. Skrócenie tego okresu wydłuży czas pędzenia roślin w szklarni i równocześnie może stać się przyczyną papierowatości kwiatów. Z kolei zbyt długie chłodzenie spowodować może nadmierne wydłużanie pędów , a ponadto przedwczesne zakwitanie roślin niedostatecznie rozwiniętych. Teraz, dlatego, sadzenie cebul zastosowanych do pędzenia w połowie lutego będzie miało miejsce w końcu października i w listopadzie. Warto zdawać sobie sprawę, iż poziom wody w naczyniu powinien utrzymywać się tuż pod piętką cebuli. Wody, poprzez cały okres uprawy, nie należy wymieniać. Cebula śpiesznie powinna generować korzenie rosnące potem w wodzie. Gdy tylko korzenie dorosną do wody, zwiększmy odstęp między powierzchnią wody a cebulą do 2 centymetrów. Wierzch cebulki przykryjmy stożkiem z papieru. W momencie, gdy pąki kwiatowe zaczną się koloryzować, ukorzenioną roślinę przenieśmy do ciepłego, jasnego pomieszczenia. Tam rozwiną się pędy i kwiaty. Stożka z papieru nie usuwajmy do momentu, gdy uniosą go pąki. W tym samym momencie potem hiacynt powinien aktualnie rozkwitnąć. Warto zdawać sobie sprawę, ażeby cebule raz już wykorzystane do pędzenia, nie eksploatować po raz drugi. Posadźmy je, zatem w ogrodzie, cebula nie wyda, bowiem ponownie dobrego kwiatu. Warto zdawać sobie sprawę, ażeby cebule do czasu sadzenia przechowywać w suchym, ciemnym i dobrze wietrzonym pomieszczeniu o temperaturze mniej więcej 17°C. Tuż przed sadzeniem zaprawmy cebule w zawiesinie środków grzybobójczych. Kolejnym krokiem będzie przygotowanie podłoża. Hiacynty potrzebują gleb przepuszczalnych, o odczynie lekko kwaśnym albo obojętnym, (pH 6–7), mało zasobnych w składniki pokarmowe. Najlepsza będzie zwykła ziemia ogrodowa z dodatkiem piasku. Warto zdawać sobie sprawę, ażeby nigdy nie sadzić cebul w podłoże wykorzystane już w ubiegłych sezonie do uprawy innych roślin cebulowych. Przenoszone wraz z glebą choroby mogą być powodem dużych strat. Jeżeli już cebulki hiacyntów będziemy sadzić pojedynczo, wybierzmy doniczki niezbyt duże, ale wysokie. Cebulki sadzimy do doniczek w taki metodę, ażeby ich wierzchołki wystawały lekko ponad krawędź doniczki, mniej więcej 1 centymetr ponad ziemię. Jeżeli już decydujemy się na uprawę grupową, cebulki powinny być oddalone od siebie o 6-8 centymetrów, zapewnijmy im zatem odpowiednio szerokie naczynie. Doniczki przysypmy przesianym piaskiem i podlejmy. W tym samym momencie potem przenieśmy doniczki do chłodnego i ciemnego pomieszczenia. Ukorzenianie powinno trwać mniej więcej 8-10 tygodni. Mniej więcej, co dwa tygodnie umiarkowanie podlewajmy nasze cebulki. Jednym z najważniejszych warunków powodzenia naszej hodowli jest dostatecznie długie chłodzenie, w trakcie którego cebule silnie się ukorzenią i przygotują do szybkiego wzrostu liści , a ponadto pędów po przeniesieniu do szklarni. Do momentu przerośnięcia korzeni poprzez otwory w dnie doniczek, temperatura powinna wynosić mniej więcej 9°C. Potem konieczne jest jej obniżenie do 5°C na kilka tygodni. Po osiągnięciu poprzez kiełkujące liście długości mniej więcej 2,5–3 centymetrów, temperaturę powinniśmy obniżyć do 0–2°C. W momencie pojawienia się kiełków, na doniczkę powinnaś założyć papierowy stożek. Powinien on pozostać w tym miejscu do chwili pojawienia się pąków kwiatowych. Gdy pędy się wydłużą, zdejmijmy osłonki i ustawmy kwiaty w miejscu jasnym, dobrze naświetlonym. Tam rozkwitną po mniej więcej 14 do 16 dniach. Hiacynty posadzone od 15 do 30 września rozkwitną na początku grudnia, z kolei te sadzone między 1 a 10 października, zakwitną na przełomie grudnia i stycznia. O jakości otrzymanych przez moją firmę kwiatów decyduje okres w gronie wyjęciem rośliny z zimniejszego, ciemnego miejsca a przeniesieniem w cieplejsze miejsce. Unikajmy wówczas przekształceń temperatur, przekształceń wilgotności , a ponadto niepotrzebnego przenoszenia z ciemności na słońce. Najpiękniej hiacynty rozkwitną w chłodnym pomieszczeniu, o temperaturze niewiele wyższej od temperatury obowiązującej w inspekcie. Zbyt wysoka temperatura spowodować może zbyt szybki wzrost łodyg i tym samym nienaturalny wygląd całej rośliny, której kwiaty będą mniej stateczne. Po okresie kwitnienia kontynuujmy podlewanie, aż do momentu całkowitego zaschnięcia liści. Podlewamy je aż do końca maja. W czerwcu zasuszmy, oczyśćmy i przechowajmy w chłodnym, suchym miejscu do jesieni.